Het meisje op de trap
Wacht al een tijdje
Haar nek is stijf, maar haar hoofd hangt slap
Stijf van het lange wachten,
Maar slap van de pijn van hetgeen ze hoort
Haar moeder mist de krachten,
De scheldwoorden langzaam gesmoord
Ze wil een antwoord
Op de duizenden vragen
Die haar stuk voor stuk
Tijdens haar slaap belagen
Is het nu definitief over?
Zijn alle ruzies verleden tijd?
Ze leunt stilletjes voorover
Als ze denkt aan het afscheid
Van de enige bron van vreugde in huis,
Wat als hij hun gaat verlaten?
Hoe moet het verder thuis,
Met alleen een moeder om te haten
Ze wil niet zonder hem door,
Ook al is hij niet haar vader
Hij troostte haar wel toen ze hem verloor
Hij werd haar tweede vader,
Niet aan denken, zegt ze zacht,
Daarvan word ik alleen maar kwader
Alleen met haar moeder wil ze niet,
Dat zal niet gaan, geen gezelligheid
Al veel te veel verdriet,
Haar moeder is ze kwijt
Het enige wat deze vrouw voor haar is,
Is een vage weerspiegeling
Van haar eigen gemis