Stilte!
Rust!
Even niks aan mijn hoofd.
Iedereen zijn mond dicht!
Ik moet na denken...
Wat wil ik in het leven?
Wat wil ik van iedereen?
Hoe ver laat ik dingen gaan?
Hoe laat ik mij behandelen?
Wat is mijn grens?
Zoveel dingen suisen door mijn hoofd.
Reacties en meningen vliegen door mijn hoofd.
Ik zie door de bomen het bos niet meer.
Even rust in mijn hoofd!
Wat wil ik?
Blijf ik wel mezelf?
Veranderd iedereen of verander ik?
Zoveel vragen,
Zonder antwoorden.
Waar haal ik die vandaan?
Waar vind ik de rust?
Iedereen is zo anders.
Gesprek met de één,
Gesprek met de ander.
Invloed hier,
invloed daar.
Je gaat nadenken over het gesprek.
Zoveel dingen in je hoofd.
Ziekenhuis bezoek,
Emotioneel.
Lang geleden...
Heftig..
Bam, rust!
Niks doen.
En dan komt het.
Want als je rust hebt.
Komen de gedachtes in je hoofd.
Nadenken over vanalles en nog wat.
Hoe weet je wat de goede beslissing is?
Hoe weet je of iemand je grens overschrijt?
Ik wil het zeggen.
Hou op,
Doe allemaal normaal.
Maar normaal is normaal niet meer.
Het is anders, want niemand is normaal,
Iedereen is weer verschillend.
Doe is algemeen!
Even alles op een rijtje zetten.
Even wat anders doen.
Alleen de stad in.
Rustig rondkijken en je eigen ding doen.
Heerlijk.
Dichten...
Te lang niet meer gedaan.
Zeggen wat je denkt.
Niet altijd goed.
Maar nu even wel...