Ik voel me flink genaaid,
genaaid zo hard van binnen..
Ik wil je in mijn leven,
maar wat moet ik nu beginnen..
Je leven zo chaotisch,
je stappen zo ondoordacht..
Zo stapte je terug in mijn wereld,
zo stapte je terug in mijn nacht..
Je wilde bij me slapen,
het was dat ik nog dacht..
Is dit nu wel verstandig,
je snelheid, zo onverwachts..
Maar je koos je eigen keuze,
en ik ging er graag in mee..
Ik voelde weer even jou liefde,
als een warme deken over me heen..
En nu neemt je chaos het over,
het keert zich langzaam tegen mij..
Probeer me alsjeblieft geen bergen te beloven,
als er geen bergen te bekennen zijn!