Zo bitterzoet zijn dan jouw woorden,
Als ik even mag bestaan,
In een droom van wij weer samen,
En ik je steeds moet laten gaan.
Breekt mijn hart in duizend stukjes,
Zoals al die keer daarvoor,
Kan mijn hart maar niet uitleggen,
Dat ik niet meer bij jou hoor.
Want ze leeft haar eigen leven,
Trekt nog steeds haar eigen plan,
En het maakt niet uit waarheen,
Of hoe vaak ik jou verban.