De oorsprong van mijn woorden komen van diep, geordende impulsen worden mijn gedachten, gerijpt en geplukt. Toch verzweeg ik mijn woede, zo stevig onderdrukt. Gevoel de uitlaat van de ziel, de pure ik, beschaduwd door de wereld, verscholen en bemind Toch opende ik mijn hart,onschuldig als een kind. De leegte, gevuld met onzichtbaar verdriet, waar stilte de nagalm is van gisteren, gesproken en gehoord. Toch was er de echo van jouw stem, DIE MIJN LIEFDE HEEFT VERMOORD!!!