mensen lopen snel
ongeïnteresseerd
niet lettend op dat ene bloempje
teer en klein
hij probeert zich tussen de stenen naar boven te dringen
maar niemand let erop
hij doet zijn best
zuigt zonlicht in hem op
en voedt zich met het weinige water dat de stad te bieden heeft in de keien
de keien die er al jaren liggen
de keien die zijn belopen door schoenen die in die tijd in de mode waren
de keien hebben geluisterd naar het geschreeuw van de markt het gespeel van kinderen en het gehuil in de avond
het bloempje zuigt de geschiedenis in zich op
en er is niemand die het merkt
niemand die de tijd ervoor neemt