In het donker druf ik te huilen
Wanneer niemand mij stoort
In het donker durf ik te zeggen
Wat overdag niemand hoort
Duizend tranen op mijn huid
Die verdwijnen in het licht
Proef het zout op mijn gezicht
Mijn knuffels komen tot leven
En verjagen de donkere nacht
Gered door honden en beren
Getroost door hun warme
vacht
In het donke kan ik huilen
zonder angst, zonder spijt
in het donker kan ik zeggen
Wat overdag niemand begrijpt
der is toch niemand die het begrijpt
hoe ik me voel en wat het is
alles om me heen word zwart
ik sluit me ogen
en huil zachtjes me zelf in slaap