Eenzaam,,
zo verdord en koud,
weet niet waar ik van houd
Zoveel mensen om me heen
waarom voel ik me dan zo eenzaam en alleen
ik wil er niet over praten
laat me met rust
heb je het niet in de gaten
wat er in mn hoofd sust
't liefst was ik er niet meer
't liefst ben ik weg van al deze pijn
alles doet me zeer
't liefst zou ik ver weg zijn
Door te weten hoeveel jaar ik nog moet doorstaan
hoe liever en hoe sneller ik heen wil gaan,
graag ga ik nu meteen
want waar ik heen ga, scheelt er geen een
Mensen zullen wel zeggen:"je moet door"
maar ik sta er nu alleen voor
Geen mens die zal zeggen: "kom maar in mn armen"
geen gedachten die me op kunnen warmen
Je kunt wel zeggen dat je er altyd voor me bent
en uit hoeveel waardering t ook blykt,
je moet niet denken dat je me begrypt :'(