Vandaag zag ik je bellen
met je vriendin
En het enige wat je deed
toen je me zag
was snel achter het muurtje springen
zodat ik je misschien niet gezien had
en je ongestoord verder kon bellen
Weet je waar ik nog altijd tranen van in de ogen krijg?
Niet dat wij als koppel geen toekomst hadden
Maar dat je nooit over je lippen kreeg
nooit
ondanks alles....
dat je wil dat Ik gelukkig ben
Ik heb zoveel voor je gedaan, zoveel
Was dan echt alles een leugen?
Is het dan zo moeilijk om
zo moeilijk
om gewoon iets te zeggen
wat mijn gebroken hartenstukjes een beetje zou lijmen
wat mij een kleine glimlach zou bezorgen
Was dan echt alles een leugen?
Hoe kan ik iemand ooit nog vertrouwen
als ik de woorden 'ik hou van je' hoor
of gewoon al als men zegt 'jij bent mijn vriend'
Was dan echt alles een leugen?