Het ging fout toen ik verder inzakte
Woedende, schreeuwende stemmen
Ik, ineengedoken, de gang insluipend
Woorden liftten met de vazen mee
Om mijn oren, recht in mijn hart
Een stekende pijn, dolkstoten
Zo hard als steen, houd op, alsjeblieft.
Verzet kwam tot mij, sloop in mijn hoofd
Wilde weg, maar kon niet meer
Uitgeput door ruzies, gevechten
Het verre beneden, de veilige haven
Thuis leek anders, voorheen was toen
Ik me langzaam wegtrok, weg
Slaakte een zucht van verlichting
En zakte weer verder in, opnieuw