Ogen op zielsniveau.
ik kluwen gevoelens tot een bol
rol ze om en om, haak het geheel ineen
tot een weerbarstig staaltje gedachten
het vermoeit mijn blik, al deze kleuren
het sneeuwt in mijn hoofd, helder wit
alsof deze versmelting van verwerking
het patroon draad voor draad ontdoet
van verwrongen ineenschakeling
terwijl de eenvoud van helderheid
slechts voor een frisse blik zorgt
in een overdacht, oververmoeid brein
dat onder druk slechts herreist.
Renate-td-: | Woensdag, februari 28, 2007 00:53 |
Ik ben er stil van. Dit klopt. Mooi ! en succes, liefs Renate |
|
dichterbij: | Dinsdag, februari 27, 2007 23:39 |
dit is een mooi dieptegedicht heel diepzinnig geschreven lieve groet |
|
jasmienschrijft: | Dinsdag, februari 27, 2007 22:48 |
Ik vond de titel van je gedicht al zooo mooi, en de beelden, die je gebruikt in je gedicht zijn ook prachtig...het is wat met dat brein van ons mensen;) liefs, jasmien |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2007 | ||
Thema's: |