Jij was het die steeds tegen mij zei
het komt goed met je, geloof maar in mij.
Al zie je het allemaal niet meer zitten
voel je je moedeloos, kun je niet pitten.
Eens kom je er boven op
doe je best, kop op!
Maar nu kun je zelf niet meer
voel je je zelf moedeloos, en dat doet zeer.
Ik kan je niet helpen met je problemen
omdat ik ze bij mezelf al niet eens weg kan nemen.
Je hebt nu iemand nodig om je 'op te beuren'
iemand die je helpt, je op kan fleuren.
Maar ik kan je dat niet geven
omdat ik zelf al niet weet hoe ik moet leven.
Ik wil echt alles voor je doen
omdat jij er ook altijd voor mij was toen.
Maar wat moet ik doen zodat jij je beter voel?
zodat jij ook nog heb een doel.