Schaduwzijde.
zij sprak terwijl ik zweeg
en regen langs de ramen stroomde
druppelsgewijs in oneven banen
gelijk aan het patroon
dat mijn hartslag in bange slagen maakt
te verloren om te kunnen rusten
haar ogen dof met verborgen glans
alsof de glinstering verloren
terugslaat in het bedropen glas
zo mistroostig, uitzichtloos
je zou het haast toevallig noemen
dat jij er juist nu, niet meer bent.
| Hans Winter: | Donderdag, februari 22, 2007 20:39 |
| * mijn zwijgen lijkt haar tot spreken te brengen, zoals jouw afwezigheid ons toch vertrouwd begrepen maakt met elkaar. * hans |
|
| Mandje: | Woensdag, februari 21, 2007 11:55 |
| heel mooi. de laatste 2 regels geweldig! liefs en succes, Marianne |
|
| H.J.: | Dinsdag, februari 20, 2007 23:51 |
| wowww dit is mooi. heel mooi. liefs |
|
| lexx: | Dinsdag, februari 20, 2007 19:28 |
| Mooi zwart randje ..sterk stukje ! Nice Miss Vledder & good luck :) | |
| Claartje: | Dinsdag, februari 20, 2007 19:07 |
| mooi geschreven! sterkte meissie!!(L) |
|
| obsessie*: | Dinsdag, februari 20, 2007 19:04 |
| Deze is echt héél mooi. Vervelend, iemand moeten missen, dat gevoel kennen we allemaal wel. Kop op, hè! Liefs |
|
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||