Men beweert dat de tijd alle wonden heelt
maar tijd zijn zoveel weken
zoveel, dat het me soms verveeld
het lijkt wel eindeloos
maar dan gebeurt er iets,
opeens ben ik zorgeloos…
nee, niet door de tijd
het is door die iemand die daar staat
ze hoeft niets te zeggen,
streelt enkel mijn gelaat
zij is het die mijn wonden heelt
en dan heb ik het gedacht:
de tijd heeft haar bij mij gebracht…
ze zegt zalvende woorden
praat over samenzijn, eenvoudige dingen
alsof we altijd samen hoorden
waarom duurde het zolang
ach, het heeft geen belang
want we zijn eindelijk bij elkaar
dagen lijken opeens wel seconden…
nu pas, begint het helen van wonden