9-2-07 diep vanbinnen
ik voel me de laatste tijd niet zoals het moet,
en enorm veel pijn dat het vanbinnen doet.
Denkend aan allerlei dingen,
Ben ik een triest liedje aan het zingen.
Elk moment zou ik kunnen beginnen te wenen,
Ja ik begin het helaas echt te menen.
De tranen willen eruit en liefst heel snel,
Kan ik me nog lang bedwingen?
Nee want vanbinnen begint het enorm te wriengen!
ik voel me de laatste tijd niet zoals het moet,
en enorm veel pijn dat het vanbinnen doet.
Wenen omdat ik NOG ALTYD NIET kan werken
Nee dat mag ik niet doen want niemand mag het merken.
Wenen omdat mijn dromen niet willen uit komen,
Ooh nee ik moet oppassen want ze beginnen eruit te stromen.
Ik voel me echt een pop die alleen maar wakker word, naar wc gaat, eet, drinkt, en zit en dat iedere keer weer opnieuw en dat dagen aan een stuk door,
En dat ik voor mij heel storend en ambetant hoor.
En ik weet dat ik van mijn ventje zo niet mag denken,
Maar ik kan er echt niet aan doen het is sterker als mezelf,
Hoe zou jij zijn als jij beperkingen had niet sowieso als niet veel kunt doen?
Ik denk dat je het net als ik even moeilijk zou hebben,
Ik dus echt wel,
En het verdriet om dit alles woed van tijd heel fel!
Hopelijk begrijpen de lezers van deze brief mij hoe ik me voel vanbinnen,
Ik zou niet meer weten wat ik er mee moet gaan beginnen
Moet ik het aan iemand alles uitleggen?
Of is het beter om aan niemand iets te zeggen?
Ik weet het helemaal niet meer,
Maar alles doet vanbinnen zo’n zeer.
einde