De poot omhoog, lik het nog maar een keer af.
Ogen die me vol tranen aankijken, moet ik het
even afbetten? Wegvegen, vaarwel zeggen tegen
de nooit gelopen tranen.
De kraag weer opgezet, speciaal voor zijn ras.
Geschoren, geknipt, gewassen. De nageltjes
toch niet gelakt. (Was dat dan weer te overdreven?)
'Raak me aan' - wordt me toegefluisterd.
Je staat klaar, eerste plaats, de droge ogen zijn
nog steeds gevuld met verdriet. Je wordt gezien
als een speeltje. Maar dat is eigenlijk niet wat je
wilt hè?
Monsieur le caniche, tout arrive sur ses pattes.
(Meneer de poedel, alles komt op zijn pootjes terecht)