jij die altijd lachte
nu eeuwig verstoord
ik die altijd smachte
nu alléén en ongehoord
die eeuwig altijd durende vraag
waarom...je was mijn redding
ik zink , dieper dan de bedding
van de diepste zee , zo traag
pijn duurt een leven lang
ik kijk naar je laatste rust
zie gedenksteen met je lach
bang
lust
jij die altijd lachte
nu eeuwig verstoord
ik die mij versmachte
en nu, mezelf vermoord
ik ben weer bij je ,
liefde gaat weer verder
deze maal onverstoord.