Mijn hart bonkt, mijn keel knijpt zich dicht.
Mijn hoofd voelt vol, alle aandacht staat op mijn gevoel gericht.
Mijn handen trillen, mijn gedachten staan niet stil.
Ik voel me vreemd, is dit werkelijk wat ik wil?
Chaos, spanning, angst over wat komen gaat.
Als plotseling dit alles heel langzaam mijn lichaam verlaat.
Ik word overspoeld door een gevoel van warmte, het lijkt mee te stromen door mijn aderen, met mijn bloed.
Tintelingen trekken over mijn huid, ik laat het komen, het voelt goed.
Ik word meegenomen naar een gevoel van overweldigende rust.
Zojuist nog gevangen in chaos en angsten, nu nergens meer van bewust.
Dit gevoel, zo onwerkelijk, zo mooi, dat dit bestaat.
Een overweldigend gevoel waarvan je hoopt dat het nooit meer over gaat.
Het is het ultieme, het maximale, geluk, liefde, plezier en genot allen in één.
Dit is het, dit moet het zijn, dit is de hemel op aarde en wat zeer beangstigend is: ik weet ik de weg erheen.