ik heb veel gedropt.
maar me tijd zit er op.
ik heb wat ze zegen lees en let op.
straat die is hard.
ik kom er vandaan.
spijt in mun hart wat ik heb misdaan.
mun vader is weg een dierbare leed.
zit in mu hart die ik nooit vergeet.
de straat is niet trouw.
niet trouw niet veilig.
ik zat in borculo een kleine internaat.
mu naam werd genoemd.
bij ieder naamplaat.
ik deed me best en k werd egt steeds geker.
maar als ik zou stoppen vonden me wacker.
ik ontmoete een man die zij wat hij dacht.
dealen op straat je word toch genakt.
ik hoorde die woorden en dacht er bij na.
ik moet,s er mee stoppen wil de ik het anders.
ik regelde een mic en flowde heel anders.
eerst was het een dis.
maar dat voelde niet goed.
ik dacht bij me na en ik zocht de moet.
om niet meer te poppen of neer te gaan.
kijk in mun ogen vlieg de dromen achter na.
dan zie je presies wat er allemaal gebeurd.
je bent er niet trots op in een littekengekrast.
een wond in mun hart of die nog zou helen.
ik nam tog de moet om comuiceel te gaan nemen.
ik wilde de mensen om wat mee te gaan geven.
hoe het is op de straat zonder veroordeel te nemen.
maar het werd moeilijk want iedereen die je kent.
die lachen je uit met de wet mee gerend.
ik geef liever wat mee dan dat ik nep rap.
net als d.h.c elke keer een woordje k of iemand moet weer dood.
nee ik verdien eerlijk brood en heb me goed bekeerd.
iedereen die heefd tegen spoed maar wel weer geleerd.
dus ik rijm elke dag door tot de nacht.
en zeg hoe ik me voel voor en van acht.
jah je gevoelsen en verleden maken breuken in het heden.
dus ik schrijf hier me tekst om mensen mee te delen.
hoe het dan is of hoe het dan gaat.
kom je er niet uit ben je te laat.
omdat je de straat veraad.
jah ik wil mensen wat mee geven.
voor de gevoel.
want als je een thuis heb is het moeilijk te beseven.
dat het bijna onmogelijk is om er uit te komen.
maar hou wel je dromen om verder te stromen in de mentalitijt van het goede insteling en verleed het verleden en door naar het heden