Komt er ooit een dag
waarop ik naar mezelf kijk en lach
zonder schaamte
in mijn hele gedaante
een dag waarop ik me echt goed voel in mijn vel
zonder kommer & kwel
en ontsnap uit deze Gods vergeten cel
een dag waarop ik me boven alles kan zetten
zonder op iets of iemand te letten
ik alle afbrekende commentaar over me heen laat gaan
en doodgewoon zeg "loop naar de maan!!"
een dag waarop ik me door niemand meer laat opstapelen met een schuldgevoel
waardoor ik dag & nacht mezelf omwoel
ik verlang gewoon naar een dag waarop ik durf te leven
zonder steeds opnieuw te moeten beven
zonder al die angsten om wat ik zeg of doe
want het zuigt mij uit... het maakt me moe
Steeds diezelfde vraag: "wat of wie ben ik"
mijn hoofd is een tijdsbom en ik word gek van dat getik
ik weet geen in of uit niet meer
en ja innerlijk doet het o zo'n zeer
de zoektocht naar mezelf gaat verder
ook al denk ik op dit moment niet meer helder
het enige woord wat ik nog hoor is: "je bent slecht... slecht... slecht"
maak mezelf wijs dat ik er reeds tegen vecht
maar innerlijk is het een warboel
strijd ik tegen de verdrinkingsdood in die oneindige poel
naar de buitenwereld stel ik me sterker op dan ik me vaak voel
sommigen merken het... anderen niet
maar in feite wil ik dat niemand iets ziet
want als mijn zwaktes zichtbaar zijn
ben ik ook gevoeliger voor de pijn
kunnen ze er weer eens van gaan profiteren
en mij proberen te domineren
en ik ben dit alles overdonderende gevoel zat
ik haat dat gevoel want het maakt soms mijn wangen nat
en dat is voor zwakkelingen werd me altijd voorgehouden
die tweestrijd doet me rennen door duistere wouden
waar achter elke boom gevaren loeren
en ik laat me door die angsten voeren
in de hoop dat als ik ze leer herkennen
ik niet steeds verder weg zal rennen
ik mezelf uiteindelijk wel zal vinden
zonder me er steeds opnieuw over op te winden
er moet toch iets goeds in me zitten
anders zouden sommigen toch niet op mijn schouder pitten
zouden ze niet op me bouwen
en me ten volle vertrouwen
ooit hoop ik uit deze strijd om wie ik nu juist ben te raken
en dan zal ik niemand me nog kraken
dan zet ik me boven alles & iedereen heen
en wordt ik terug zo hard als steen
hard & onkreukbaar
voor om het even welke barbaar
en ook al zit ik nu met mijn eigenste ik te twisten
toch zeg ik nu: "niemand zal mij nog kisten"