MAMA
Zoveel wik ik je vertellen
maar het komt m’n strot niet uit
vaak zit ik met je te bellen
en komt er weer niets uit
Soms voel ik me een enorme zak
die niet eens luisteren kan
en dan ineens met groot gemak
ben ik ineens weer man
Want aan karakter ontbreekt het niet
het is meer iets diep van binnen
een knagend en heel stil verdriet
dat telkens weer probeert te winnen
Ik word bang als ze me willen kennen
en ik loop niet graag in het licht
het is misschien even wennen
maar mijn gevoel is wat ik dicht.
David S, 18 januari 2002