Meer pijn heeft niemand mij ooit gedaan
En toch voel ik me veilig bij jou
Waarom blijf ik toch bij je staan?
Ik dwing mezelf dat ik van je hou.
Er zijn momenten dat je me breekt,
Om me vervolgens op te beuren
Je ziet dat het me steekt
Maar iedere keer laat je het weer gebeuren
Is dit misschien het goede moment je te verlaten?
Dat denk ik steeds maar heb er nog niets mee gedaan
Heb je het niet in de gaten?
Ik ben langzaam aan het gaan…
…merk je het niet?
…volg je het niet?
…begrijp je het niet?
Of wil je het gewoon niet zien?
‘Ons’ is wat je steeds noemt
ons bestaat niet
Wij zijn twee individuen die je toch ‘ons’ hebt benoemd.
Merk, volg of begrijp je niet wat je ziet?
Ik zal het je zeggen..
Ik ben ik
Ik ben ik als individu
Ik ben niet van jou,
Ik hoor niet bij jou,
Niet meer want nu…
Ben ik gewoon ik