Voor mijn allerliefste,
Niemand hoefde te weten,
hoe klein en kwetsbaar ik vaak kan zijn..
Dat ik zo vaak lach,
Met in mijn hart de pijn,
die niemand zag.
Maar, bij jou had het geen zin,
Jij liep door alle muren van mijn hart heen.
Met jou, voelde ik me niet meer alleen.
Opeens leek het verleden tijd,
jou warmte om me heen,
Ik voelde me weer zo alleen..
Probeerde alles alleen op te lossen,
De problemen leken groter en groter,
Niemand keek meer door mn masker heen,
En ik, ik streed mn strijd alleen..
"Want", vroeg ik me af, "wie zou er nog echt om me geven?"
Je vroeg nog wel, maar ik antwoordde verkeerd,
Ik was het praten over mijn échte gevoelens verleerd.
Toch, ongemerkt merkte jij het wel,
Maar ik wilde niemand meer toe laten in mijn leven.
Speelde met iedereen een spel.
Maar, jij bent in mijn hart altijd gebleven.
Toch, jij ben weer in mijn leven terug gekomen,
En een onwijs grote plaats in mijn hart ingenomen.
Bij jou kan ik mezelf zijn,
Want ik weet dat jij me toch doorziet,
Jij ziet mijn échte vrolijkheid of mijn pijn.
Daarom zet ik voor jou mijn masker af,
Jij, mag me zien zoals ik ben..
Mijn sterkte en mijn zwakte,
Jij weet ze allebei..
*Het valt niet te verwoorden wat ik voel voor jou!
Ik zal van jou blijven houden! Altijd!*