Witte vlaggen wapperen
op het mijnen veld waar elk moment
een bom op springen staat
ondergrondse rivaliteit
Gezwegen wordt de dood
die luguber heerst in volkomen
stilte en twijgjes knappen onhoorbaar
en tanden slijten door het knarsen
Angst in de ogen levensgroot
loopgraven verstuiven zand
en de drang om te blijven leven
is sterker dan de dood die ze roept
Cora (ZIJ): | Maandag, december 11, 2006 14:13 |
Waar gaat het heen denk ik dan, knap geschreven, |
|
lommert: | Donderdag, december 07, 2006 09:19 |
oorlog. ...of we er wel pap van lusten...pff groet willem |
|
Roland Hainje: | Donderdag, december 07, 2006 01:45 |
Oja, groetjes, Ro. ik werd even filosofisch..sorry |
|
Roland Hainje: | Donderdag, december 07, 2006 01:42 |
mooi geschreven, Quadesh! Oja, hier moeten- vooral vrouwen.. -hun eigen nieuwe eigen unieke-leiderschap tonen.helaas, zijn `t mannen en - ''mannenvolgende''leiderstijlen- vrouwen die dit veroorzaken. |
|
lonely 1: | Donderdag, december 07, 2006 00:33 |
mooi!!! liefs, lonely 1 |
|
wijnand.: | Donderdag, december 07, 2006 00:25 |
sterk deze | |
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 07 december 2006 | ||
Thema's: |