Gisteren was je er nog, vrolijk en blij
Nu ben je nooit nog ergens meer bij
Gister nog zo aanwezig
Vandaag al niet meer…
Je was er nooit zo erg mee bezig of heb je er over nagedacht
Maar de dag van gister was je laatste keer
Dat je opstond en naar school kon gaan
op de fiets bij je huis vandaan
De laatste keer op school met al je vrienden
De terugweg werd je fataal, wat je gewoon niet verdiende!
Geschapen uit de hemel om te leven op deze wereld
Maar gepakt door een scooter die nix meer van je heel hield
Van deze wereld ontnomen, naar de hemel gekomen
Ook al heb je het daar nu heel erg fijn
De achtergebleven mensen lijden aan verdriet en zoveel pijn
Zo erg als dit is lijkt het gewoon niet waar te zijn
Zo vrolijk als je altijd was en zo eerlijk altijd
Mensen mochten je niet en maakten je zwart
Omdat jij niet deed wat anderen zeiden
Maar het maakte je niet uit, je leefde naar je eigen hart
Nu is je hart verloren, met je lichaam mee verbrand
Maar je ziel naar de hemel, schepsel uit gods hand
Mag je terug naar de gene die je ooit gemaakt heeft
En die altijd al hier op aarde met je mee is gezweefd.
Vanaf nu is het mijn taak het “normale” leventje weer op te pakken
En te leren omgaan met dit verlies en de pijn
En de vreselijke gedachte, dat het nooit meer hetzelfde zou zijn…
Ik zal vechten voor het leven en mijn dromen waarmaken
Weer opnieuw beginnen, waar ik eerst wilde afhaken
Misschien is dit niet, Het mooiste gedicht
Maar wel geschreven met tranen over me gezicht
Want alles wat ik schreef meen ik met heel mijn hart
En nu nog om me heen, is alles zwart
Maar ik beloof je, het wordt beter en ik ga er tegen aan
Dit gedicht speciaal voor jou, is mijn laatste gift
Aan de liefste jongen, die voor altijd in me geheugen staat gegrift.
Ik zal je missen, het gaat je goed
I love you