Het nooit kunnen weten wanneer
moment zal zijn; tijd zoals ze
zeggen, gepast om te bewegen en
niet op te vallen, stil niets
te zijn, verkrampen bij geluid
van je hand, soepel was het
streven en je faalde weer, opnieuw
keek iedereen, voelde je je hals
gloeien; ik zag de rode vlekken
op je huid, het nat in je ogen en
je handen die niet stil wilden
liggen op je schoot; je menst een beetje.