Toen wij nog bestonden.
de verwondering spreekt voor zich
wanneer je gespleten, de woorden herteld
op zoek naar onvolmaaktheden - in jou
ik ben slechts de glimlach voorbij gesneld
me nestelend in je geur en warmte
daar waar jij jezelf voorbij rent en springt
zonder te begrijpen, zelfs ik verlies het beeld
ons beeld, het samenzijn de geborgenheid
woorden vallen aan stukken op de grond
wanneer je mijn oren afsluit voor het schreeuwen
ik weiger blind te zijn voor levende pijn
bevestiging van het gesloten beeld
laat enkel blijken dat stilte je achterhaalde
mij buitensloot in eigen pijn en diepte
waarna ik jou achterliet in het duister
op zoek naar mijn bloemen en kleurenpracht.
little flower: | Donderdag, november 30, 2006 11:27 |
de laatste zin vind ik het mooist. ik wens je geluk:) liefs hester. |
|
juweeltje: | Woensdag, november 29, 2006 18:34 |
kkan alleen maar komen op mooi geschreven ben onder de indruk;) xxx manuela | |
Klaes: | Dinsdag, november 28, 2006 17:56 |
slechts verwondering is mijn deel,zowel bewondering.. leafs/klaes |
|
MizzTeaQ: | Dinsdag, november 28, 2006 15:36 |
Ik heb hier weinig woorden voor , ik vind dit schrijven prachtig.. Succes! Liefs, |
|
arie: | Dinsdag, november 28, 2006 15:36 |
"Dit" is op zoveel manieren te lezen, en op evenzoveel manieren mooi qua insteek en integriteit, dat geur en kleur naadloos in elkaar overvloeien Toppie !! X |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 28 november 2006 | ||
Thema's: |