Van binnen schreeuwt het in me
Van buiten een ‘glimlach’ op me mond…
Om zo te verbergen,
Wie ik echt ben,
Hoe ongemakkelijk ik me eigenlijk voel
Bang voor andere..
Bang dat blikken kruisen en laten zien wie ik echt ben…
Vast in een web van onzekerheid
en Twijfel
Het lijkt wel of ik stik
Dat ik naar adem moet happen
Weg bij iedereen vandaan
Om alleen te zijn
Om adem te halen..
Ik probeer weg te vluchten
Alleen dan juist kom ik geen stap verder
Het vreet me op
Weg … Weg…
Uit de benauwdheid
Ik wil niet zo zijn…
Ik wil wegrennen..
Wegrennen
Alleen
En dan huilen
Huilen om de pijn..
En telkens als er tranen vallen
Huilt er iemand mee
Bij die Iemand kan ik wel helemaal mezelf zijn
Hoef ik me niet anders voor te doen
Want Hij begrijpt me helemaal
Alles wat ik voel of denk
Bij Hem kan ik schuilen
En mezelf zijn..