Woorden ontstonden vanuit eigen emoties,
Klanken werden gevormd door het bestaan,
Ze bleef rondjes lopen in haar fantasie,
Totdat ze klaar leek te zijn om te gaan,
Ze probeerde woorden stil te spreken,
Maar haar geluid stokte in haar keel,
De woorden leken bij haar tong te breken,
En viel haar verhaal in het midden stil,
Haar gedachten kwamen samen,
En probeerden de woorden klank te geven,
Maar toen de woorden eindelijk kwamen,
Was zij in haar eentje achtergebleven,
Met de tranen in haar ogen,
En angst die in haar lichaam zat,
Zat ze tegen de muur in elkaar gedoken,
Terwijl ze tot een oplossing bad,
Ineens leek licht binnen te vallen,
Bedekte haar van top tot teen,
Begon er een stem te schallen,
Waarna ze in het niets verdween,
Donkere vlagen met licht vermengd,
Geluiden die af en toe galmen in het licht,
Is het ineens of ze zichzelf herkent,
En ze zichzelf onverwachts op richt,
Dan opent ze ineens haar ogen,
En dringt het besef tot haar door,
Ze is door haar fantasie belogen,
Omdat ze door haar droom,
De werkelijkheid verloor