De bel ging en daar stond weer De teil, waar we elke vrijdagavond in moesten als peuters. Eerst m’n jongste zusje, warm water erbij dan m’n volgende zus en dan kwam ik met de laatste scheut heet water. Enfin, daar verscheen De teil weer met boordevol cadeautjes bij de voordeur. Die hadden ze de dag tevoren uitgeleend aan de Sint om hem te vullen. Hoe kom je erop. Echt geloven deed ik er niet meer in, maar tegen die tijd raakte ik in twijfel. Één keer hebben ze een hand ingehuurd. Een zwarte hand die de deur van de kamer op een kier hield en met alle kracht de pepernoten naar onze hoofden smeet. Het was tevens de laatste keer, omdat m’n jongste zusje van twee jaar er eentje in haar oog kreeg. De buurvrouw was dan ook van wat ze toen noemden: een potig wijf.
Pa was altijd verdwenen en moest altijd poepen voordat er gebeld werd. Wisten wij veel dat hij vanaf het scheithuis een draadje gespannen had naar de trekbel. En wij maar blèren die liedjes van in één of andere hoek, tot we scheel zagen van nog een keer, nog een liedje, en Pa maar blijven poepen. En Ma maar voorzingen. En de bel maar rammelen. En wij het laatste couplet op apegapen nog eruit persten van: Dag sinterklaasje , daaaag. En dan mochten we naar de voordeur. En Pa van de wc afkwam en net zo zenuwachtig was als wij waren. Achteraf nadenkend heb ik nooit de plee horen doorspoelen.
Ook nog zo maf om de straat op te gaan om die bel-gek proberen op te sporen. Wel met Pa en altijd beweerde dat hij ze nog net had zien verdwijnen. En dan wees naar het dak. Ik was altijd bang dat Piet of zelfs die schimmel met de Sint in mijn nek zou donderen. Altijd weer blij als we aan het uitpakken mochten beginnen, en dat was ook zooooo zenuwslopend. Een voor één, en blij zijn met andermans cadeau.
En altijd een gedicht erbij van Sint Ma…of ik wat braver zou kunnen wezen.
Wat waren we toch lieve kinderen op die avond. En na afloop de levertraan wat de avond een beetje aan alle dagen deed denken.
Ps
Later bij onze kinderen en die van mijn zus was er geen trekbel meer.
Mijn zwager en ik probeerden het op de grote vooruit….bij hem gelukkig……hij op de plee….dun nylon koortje, elastiekje met een veertje, met een steentje. Bij de generale repetitie ging het goed. Nooit meer gedaan naderhand, omdat de voorruit eruit sprong. Dat was pas een geweldige Sinterklaasavond haha
willem
lonely 1: | Dinsdag, november 14, 2006 23:50 |
:) heel erg gelachen om je verhaal, mooi verteld ook, kon je meteen een nieuwe voorruit aan de sint vragen ;) liefs, lonely 1 |
|
Peter van Tiel: | Dinsdag, november 14, 2006 19:54 |
Ik heb je prachtige verhaal met een schaterlach gelezen. Doet me weer denken aan die goeie ouwe tijd. Ik dacht meteen aan de conference voor Toon Hermans, vind ik ook prachtig. Maar jouw verhaal is eveneens schitterend. Wens je een fijne avond. Peter. |
|
switi lobi: | Dinsdag, november 14, 2006 17:57 |
Ik heb genoten van dit heerlijke verhaal! Met een glimlach gelezen. Liefsliefs, switi lobi |
|
M@rcel: | Dinsdag, november 14, 2006 13:15 |
wat ontzettend mooi geschreven Willem en zo herkenbaar Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Dinsdag, november 14, 2006 12:13 |
wij hadden geen schouw en ons moeke liet steeds de venster open maar we moesten naar bed en wachten tot de ochtend! hahaha knufleifs--hiljaa-- |
|
Cora (ZIJ): | Dinsdag, november 14, 2006 11:31 |
Met groot genoegen gelezen, lieve pietegroeten, x |
|
mums: | Dinsdag, november 14, 2006 10:00 |
wat een heerlijk verhaal en zo herkenbaar die twijfel en die ingehuurde handen en die irritante bel of klop op het raam(bij ons bleef hij heel) :) liefs mums |
|
Dian-dra: | Dinsdag, november 14, 2006 09:24 |
haha super! en idd. herkenbaar ;) groetjes,Diandra |
|
remie: | Dinsdag, november 14, 2006 08:43 |
hahaha ja bij ons deed de buurvrouw het en mijn broer die 4 jaar ouder was stond een keer te zwaaien en mij bang te maken met de stofzuigersteel....dus ook door de ruit....hij is voor straf dat jaar in de zak gegaan...ma had een sint laten komen...wat een angst....liefs remie | |
sunset: | Dinsdag, november 14, 2006 08:35 |
Hahahahaha ... Ik kon me niet inhouden bij jouw PS :=). Maar het voorgaande, heerlijke overgebrachte nostalgie door jou. Liefs en nog een fijne dag verder, sunset |
|
tears for you: | Dinsdag, november 14, 2006 08:10 |
wat een genieten ,zo''n mooi verhaal tears |
|
Reiger: | Dinsdag, november 14, 2006 08:06 |
Ik heb genoten van dit prachtige sinterklaasverhaal.... En natuurlijk is dit wel herkenbaar:) |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 14 november 2006 | ||
Thema's: |