Gedicht tot het einde van de regenboog deel 2
een systeem met zijn alle hand in hand
zonder probleem en zonder fout
dat maakt het leven meer plezant
een leven waar zelfs in van houd
maar toch gebeuren kan dat niet
omdat de mens zichzelf verried
voor een grotere som met geld
verkregen met oorlog en geweld
waar gaat het dan met de wereld naar toe?
De wereld van het huidige moment
Dat een ieder slechts maar vaag kent
Zonder precies te begrijpen hoe
De wereld ik elkaar gestoken zit
Want de wereld is niet het begin
Ook niet het eind daar zit wat in
Een middenstuk tussen zwart en wit
Tussen het goed en het kwaad
Nog vroeg of al weer te laat
Of op de plek waar dit elkaar scheid
Het middelpunt genaamd op tijd
een begrip met duizenden betekenissen
waarvan ik er een aantal zal missen
omdat het begrip oneindig is
zonder antwoord als ik gis
omdat het reeds geen vraag bevat
slechts een nogal vaag begrip
maar het is wel veel meer dan dat
en dat feit brengt me in een dip
omdat ik niet alle feiten weet
en het toch wel zou willen weten
want van feiten ben ik bezeten
zacht uitgedrukt wat heet
feiten is zijn de zekerheid van mijn leven
van mijn tijdelijk bestaan
waar ik alles voor wil geven
zodat ik mij pas echt levend waan
levend buiten mijn eigen schild
dat door en door verveeld
ik ben nu aan iets anders toe
maar toch ik ben niet levensmoe
daar en tegen pak ik het anders aan
zodat ik vol voor mijn idealen kan gaan
met mijn doel binnen handbereik.
Waar ik snel mijn hand naar uit strek
Voor ik onder mijn nieuwe leven bezwijk
Mijn nieuwe ik mijn nieuwe stek
Dat mijn leven opties bied
Maar momenteel helaas nog niet
Ze zijn reeds nog in nevelen gehuld
Dus heb ik nodig meergeduld
Voor ik weer een feit zal vinden
Dat mijn leven aan mij zal binden
Zodat ik wederom mezelf weer ben
De ik die ik zo goed ken
Een kopie van mijn eigen persoon
Meer dan een enkele gedachte
Waar ik eeuwen in heb zitten wachten
Het lichaam waarin ik woon
Dat benodigdheden nodig heeft
Zoals een mooie regenboog.
Niet kan leven in het droog
En zonder zon ook niet leeft
Zo heb ik dus dingen nodig
Ten eerste een lichaam
Waar ik me eigenlijk voor schaam
Want het is compleet overbodig
Maar zonder lichaam kan ik niet
Voldoen aan mijn andere eis
Waarvan men de nut nog niet inziet
Maar toch doordacht en wijs
Het is het doel van mijn bestaan
Van mijn laten en mijn gaan
Zonder dat val ik helemaal weg
En heeft naast mij iedereen pech
Omdat mijn plan de oplossing kan zijn
Een plan dat ik helaas compleet bederf
Als ik vroegtijdig en jong sterf
Het plan gaat mee als ik verdwijn
(vervolg op deel 1, maar het gedicht is nog niet af)