opgeslokt door gevoelens
verslagen door verdriet
zou het dan toch??
nee het kan gewoon niet
niemand die het weet
ze verklaren me toch voor gek
het is niet iets wat je zomaar vergeet
ik heb het geprobeerd
ik geef niet over
slik geen pillen of lijn extreem
ik eet normaal
iets lekkers, vet eten
alleen dat is iets wat ik liever niet wil
een koekje wordt een hele doos
een frietje wordt een hele zak
niet eens honger hebben, maar toch chocolade en chips naarbinnen proppen
er is geen stoppen aan
waarom kan ik niet als de meeste mensen een koekje pakken
en de rest laten staan
waarom kan ik niet stoppen
waarom altijd dat gevoel naderhand
schuldig en ontevrede
hoe ben ik hier in beland?
als ik normaal eet, zeg ik tegen mezelf dat ik lijn en dat ik een eetstoornis ontwikkel
maar dat heb ik niet, al overtuig ik mezelf van wel
dan ga ik weer snoepen, omdat ik geen eetstoornis wil
waarom krijg is steeds die ene prikkel
waardoor ik mezelf vanalles wijs maak
is het zo dat ik een leegte vullen wil?
is het zo dat ik eet omdat ik zo mijn gevoelens wegdruk?
waarom deze vreetbuien? ze maken me zo klein
waarom kan ik dit hoofdstuk niet afsluiten
en gewoon net als andere zijn