Pappa..
JIj riskeerd je levens voor mensen...
Je gaat brandende huizen in...
En wij als jou familie wacht hier...
Hopend dat je elke keer weer terug komt....
We zien je bijna nooit...
Het is zo jammer...
Denk je er ook wel eens aan hoe wij ons voelen?
Als je midden in de nacht word opgepiept?
Nee, dat doe je niet...
Ik wou dat je dat eens deed..
En er ook een keer voor ons zou zijn...
Je was er niet bij mijn diploma uitrijking...
Ik stond voor die zaal met mensen...
Mijn ogen zoeken naar jou...
Mamma kwam naar me toe en zij:
Hij moest weer aan het werk..
Ik zij oke...
Maar huilde diep van binnen..
Bij elk belngrijk iets was je er niet...
Dat stuurde je Mamma om te zeggen dat je er niet kon zijn..
Ik wou dat je er een keer was...
Maar dat ben je nooit...