Sophie
Ik zag in u een liefde.
Getemd door de tijd.
Gedoofd voordat het brandde.
Mijn hart
Een vergeten plaats
Een vergeten tijd
Nu
Glanzend als de zon op een rustige zee.
Nimmer heb ik zo naar een zoen verlangd.
Een verlangen
Zoals een drenkeling verlangt naar land
Ondanks dat het nooit lang heeft mogen duren
Voel ik me door jouw hart verrijkt
Waar je zult zijn
Of waar je heen gaat.
Zal ik nooit meer weten.
Maar eeuwig zal ik verlangen
Naar de dag dat je weer voor mij staat.
Windwhisper: | Maandag, oktober 30, 2006 23:59 |
mooi hoor en graag gelezen, het is zo lief en hoopvol toch Cobie |
|
Dirk Hermans: | Maandag, oktober 30, 2006 22:33 |
mooi | |
Fancy Nancy: | Maandag, oktober 30, 2006 22:15 |
wauw.... echt heel mooi!!! Vol verlangen, vooral die laatste zinnen.. | |
Auteur: Deus et Dominus | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2006 | ||
Thema's: |