Daar in de spiegel zie ik een meisje,
een meisje met heel veel pijn.
Vanbinnen is ze gebroken,
maar niemand ziet de pijn.
Misbruikt door die jongens,
zo vaak uitgescholden en geslagen.
Ze wil weer een kras op haar arm zetten
door wat die jongens haar hebben aangedaan.
Ze mist haar leven, haar leven van vroeger,
een leven waar ze rechtop kon blijven staan..
Ze wil weer een kras op haar arm zetten,
ze kan het allemaal niet meer aan.
Waarom dit onschuldige, brave meisje?
Waarom niemand anders?
Waarom moet zij dit allemaal doorstaan?
Waarom moet zo'n meisje bestaan?
Dit meisje, dat ben ik,
maar ik wil haar helemaal niet zijn.
Overdag lukt het me om vrolijk te zijn,
maar 's avonds besef ik dat ik het meisje ben dat ik niet wil zijn.