Het is nu acht uur in de avond
Nog één keer zijn wij in het bos
Ik til je voorzichtig uit de auto
Geef jou een aai en laat je los
Als ik jou zo verzwakt zie lopen
Weet ik, al doet het nog zo zeer
Dat inslapen de beste keuze is
Je bent zo oud, het gaat niet meer
Het is nu elf uur in de avond
De laatste nachtkus gaf ik jou
Stiekum neem ik al een beetje afscheid
Mijn trouwe maatje, van wie ik zoveel hou
Ik vraag mij af, wat er in jou omgaat
De tranen komen, ik heb geen verweer
Jij kwispelt enkel met jouw staartje
En legt je in jouw mandje neer
Het is nu half negen 's morgens
Strompelend kom jij jouw mandje uit
Het is zo wreed om te beseffen
Dat jij straks voorgoed jouw oogjes sluit
Nog éénmaal geef ik jou te eten
En zet het bakje voor jou neer
Je eet, en ik kan enkel denken
Verdomme, waarom gaat het nou niet meer!
Het is pas half twaalf, 's morgens
De arts is net weggegaan
Stilloos lig jij in mijn armen
Ik voel jouw hartje niet meer slaan
Na zoveel jaren mij verlaten
Ik leg je in jouw grafje neer
Nog één aai, voor je wordt begraven
Nog één kus, voor de allerlaatste keer
Het is nu twee uur in de middag
Nog éénmaal kijk ik naar jouw graf
En besef opeens: het is vijf mei vandaag
Dus dit was jouw bevrijdingsdag...
Bevrijdt van alle zorgen en ellende
Bevrijdt van alle pijn
Hopelijk kun je het ons vergeven
Dag lieverd, het moest helaas zo zijn...