Dicht aan een medeavonturier
Herinner jij die wintermiddag?IJzige kerst-
ballen vielen op de grond waar wij liepen
het maakte niets uit, we waren samen avonturiers
wij beliepen ons pad samen, ondanks strenge winterkou
Nu winters later, gedenk ik jou met dit gedicht
de avonturier die het onderspit dolf
noch in hart doch in leven
Terwijl jij gulzig het leven ademde, wenste ik
dat ik ooit mijn bestaan zo kon tekenen, zoals jij
Want iemand als jij, is er niet
hij is er niet meer
Mij.
Auteur: Rachel R | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2006 | ||
Thema's: |