Ik herinner me de dag
Dat ik je voor het eerst zag
Je keek me niet lang in de ogen
Maar je had het wel overwogen
Één blik van jou was genoeg
Dat ik me meteen afvroeg
Hoe kun jij in m’n leven komen
En ik begon al te dromen
Het beeld van jou bleef me bij
En sinds dat moment ben ik terug blij
Toen kwamen de vragen
Wat moet ik doen, zal ik het wagen
Met bloed, zweet en tranen
Rozen, schepen en oceanen
Je noemde me onvoorstelbaar
Al was het voor mij een klein gebaar
Ik zag je graag en wilde je kussen
Het brandend verlangen was niet te blussen
Na die 5 maand heb ik je gevraagd om mee te komen
Mijn ma was net van reis teruggekomen
Ik dacht, het is nu of nooit
En sinds die avond heb ik de prachtigste tijd ooit…
- Davy -