Nu
Nooit heb ik beseft, nooit wist ik beter.
Altijd dacht ik erboven te staan. sterk
stond ik, vereerd, van kop tot teen, meter na meter.
Ik wilde en ik kreeg, werk
? nee, geen werk deed ik, ik kreeg...
Ik besefte dat ik gelukkig was,
voor even... Ik wilde meer en meer,
nooit dacht ik op te houden
Dagen en dagen kwamen, maar gingen ook.
Overal waar ik wilde raakte ik binnen
daar, in alle dieptes en hoeken kropen
diegene die ik wilde zien kruipen.
In hoogtij dacht ik niets te missen.
Zoals ik mij voelde was ik koning.
Het willen naar veel veranderde
ik wilde niet meer wat ik wilde.
Ik was verward, ik zocht naar antwoorden
antwoorden die ik niet vond.
Dagen, weken, maanden zoeken naar antwoorden
ik voelde en voelde, zocht naar wat en hoe.
Nu weet ik, nu voel ik,
wat ik was, hoe jij mijn antwoord bent
jij, meer en meer wil ik.
Maar niet meer wat ik wilde.
Hoger en hoger
stijgt mijn hoop en wilskracht.
Ik wil enkel nog dat jij bij me blijft,
me vergeeft van wat ik was.
Ik wil veel, maar jij bent veel