Dovend vuur
Langzaam gaat het uit
Die sprankel die je in je had
Langzaam dooft dat lichtje in je ogen
Totdat enkel leegte blijft
Waar is die hoop gebleven?
Die speciale glans in je leven?
Ik mis wie je ooit was
Al was het maar heel even…
Die sprankel die je in je had
Langzaam dooft dat lichtje in je ogen
Totdat enkel leegte blijft
Waar is die hoop gebleven?
Die speciale glans in je leven?
Ik mis wie je ooit was
Al was het maar heel even…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: katrien22222 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||