9 Oktober 2006
mijn weg is gebroken
wrakstukken liggen ver verspreid
als ik huilend lig in het zand
dat ooit mijn vroegere leven was
de eens vertrouwde vaderfiguur
liet mij rotten in zijn as
verslagen als een duistere engel
kwijnde ik weg in mijn verdriet
de leegte is niet meer te vullen
van het lang verloren vertrouwde
dat nooit echt van mij is geweest
en nooit meer zal worden
"want een kind van God
nee, dat ben ik nooit geweest"
ranieke: | Dinsdag, maart 06, 2007 23:20 |
Misschien toch één van liefde? Zo droef.... Liefs. |
|
Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 14, 2006 18:35 |
goed neergezet groetjes Dirk |
|
ScMa {15}: | Maandag, oktober 09, 2006 21:56 |
heel droevig..mooi verwoord xx |
|
Auteur: Lianne van Kesteren | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 09 oktober 2006 | ||
Thema's: |