ontmoeting aan zee
een stipje in de verte
het gezicht nadenkend,
je ogen leven op
in de zwakke avondzon
van klein langzaam,
steeds groter
tot we tegenover elkaar staan
samen verder gaan
op ons eigen pad
zwijgend sloffen
onze voeten een zandspoor
dat de zee in haar ritme
weer terug neemt
maar plots
als een vloedgolf
stort mijn verhaal
over je heen
geduldig,hou jij
je hoofd boven water
al verdrink ik in mijn emoties..
in de blauwe weerspiegeling
blijf jij rustig staan
laat me in stilte
tegen de rotsen slaan
tot het tij keert
en jij mij leert,
zonder een uitgesproken woord
dat ik alleen verder kan gaan