Ik durf mezelf niet meer te uiten
terwijl er zoveel in mij leeft
dat voel ik eenzaam en alleen
en iets, wat veel spanningen geeft.
Mijn leven lijkt op een snelweg
waarop ik slechts voetganger ben
ik durf niet meer verder te gaan
ik hou me vast aan wat ik ken.
Ik vind het moeilijk als het weer verandert
daarom houd ik me krampachtig vast
aan alles wat al jaren vertrouwd is
en vecht tegen wat daarin niet hoord.
Maar nu heb ik het niet meer in de hand
het lijkt of alles gebeurt met mij
het gevoel dat ik het zelf niet meer kan
daarom ben ik de wanhoop nabij.
En toch is er hoop want God houdt van mij
Hij wil me leiden op nieuwe wegen
de deur staat open dus stap maar uit me kooi
want Hij wil me helpen en staat klaar met Zijn zegen.
bijouken: | Vrijdag, oktober 06, 2006 16:55 |
Heel mooi. Wij freaks, houden ook van jou, we zullen je blijven steunen. "Samen" zijn we sterk. Lieve knuffel voor jou. xxx |
|
tears for you: | Vrijdag, oktober 06, 2006 11:16 |
een geweldig mooi gedicht tears |
|
moonwoman: | Vrijdag, oktober 06, 2006 01:10 |
goed geschreven,kom er maar mee naar buiten! lieve groeten. |
|
M@rcel: | Vrijdag, oktober 06, 2006 00:36 |
wat een geweldig mooi gedicht Liefs M@rcel |
|
switi lobi: | Vrijdag, oktober 06, 2006 00:16 |
Soms sta ik helemaal verbaasd over je....waar haal je het vandaan. Stap jij maar uit die kooi hoor meis, het zal je goed doen. Dikke kus, liefsliefs.....switi lobi |
|
Adejev: | Vrijdag, oktober 06, 2006 00:15 |
kop op niet zo treuren kijk naar al wat mooi is en jou accepteert | |
rovago: | Vrijdag, oktober 06, 2006 00:15 |
de moed erin houden en met de hulp van God, kon je er wel. Groetjes. Rovago |
|
Auteur: beauty-angel | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 06 oktober 2006 | ||
Thema's: |