geen titel..
Ik wil het liefst heel ver hiervandaan.
laat me dan ook alsjeblieft gaan?
Steeds sta ik dan op het zelfde punt,
helaas ben ik er nog, en heb t dus nie gekund.
Iets weerhoud me er tog steeds weer van.
missschien wel omdat ik t nie aankan.
Paar dagen geleden is er een voorbeeld geweest,
een jongen sprong en even werd er voor zijn leven gevreest.
Nu kan die het niet meer na vertellen,
kon ik hem nog maar effe bellen,
Dan had ik hem nog iets gevraagt,
bijvoorbeeld waarom hij die sprong had gewaagt.
Weerhield nix hem dan van dat idee?
zaten ze vrienden er niet mee.
Had hij op een andere manier zoiets al geprobeert,
en wat had hem dan van zijn gedachten gekeert?
Niet een mes of een trein zomaar een sprong
besefte hij dat hij het wel aankon.
Waarom durf ik het tog niet?
niemand die t merkt en ziet.
Soms ja sta ik daar dan met een mes,
even weer die gedachte als ik t nu doe ben ik weg.
weg van deze wereld.......