De reflectie van het zelfbeeld is verdronken
in de donkerste diepten van wateren. Kilte
van windvlagen laat de lichaamstemperatuur
dalen terwijl er ijs uitgeademd wordt.
 
Het sterven legt zich ten rusten op het sterfbed
vol vergane rozen die het wachten de dood waren
geworden. Het hart kon zichzelf het kloppen niet
afnemen, voordat het van nature zou vergaan.
 
Gevangen in een waas van herinneringen waaraan
beter niet terug gedacht kan worden. En de klok
aan de muur slaat in zijn haast uren over daar waar
spiegels het weerspiegelen verleerd zijn.
 
 
 
Geschreven door
Disgusting Beauty
Reacties op dit gedicht
Disgusting Beauty vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

lonely 1: Maandag, september 25, 2006 19:01
mooi dit!
liefs lonely 1

Rationalelfie: Maandag, september 25, 2006 17:22
van mij ook een wauw ! mooie beeldspraak zenne ! toppie

sunset: Maandag, september 25, 2006 16:14
Wohw!
Droef donker dit.
Liefs en mijn genegenheid, sunset

Over dit gedicht
Auteur:  Disgusting Beauty Abbo 1Abbo 2
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  25 september 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.