Ik werp nog snel een laatste blik op m’ n spiegel,
maar kijk bijna direct terug naar mijn pols,
de sneden van enkel dagen geleden zijn ontstoken,
en zien er vreselijk uit,
Al heeft niemand het opgemerkt,
wie kan het wat schelen, ik ben een meisje
waar niemand wat mee te maken wil hebben,
dat zou sociale zelfmoord zijn.
Nu sterven, zou een Godsgeschenk zijn.
Ik sluit mijn ogen voor enkele seconden,
Adem voor de laatste keer diep in en uit,
ik versterk de greep van mijn vingers.
Opeens moet ik aan een triest liedje van Eminem denken,
en besluit dan maar om mijn mes keihard in mijn pols te steken.
Ik voel nog het bloed uit mijn snee komen en geef nog een laatste gil,
Mijn adem stokt …