Traag glijden wolken
Door een oneindig blauwe lucht
De zon verbergt zo af en toe
Haar warme lachende gezicht.
Een wind waait eenzaam
In de eindeloze woestenij
Neemt mijn gedachte mee
Voorbij de duisternis naar het licht.
Stap voor stap zet ik
Langs de weg des levens
En bij elke stap wordt ik
Meer de wijsgeer die ik wil zijn.
De zilte zeelucht prikkelt
Mijn huid met kleine korreltjes zout
En de meeuwen zingen
Hun eindeloos klinkende refrein.
Zoeken en vinden
Liggen dicht bij elkaar
Maar niet altijd vinden we
Dat wat we hebben gezocht.
Samen beleefden we
Momenten van geluk
En voorspoed, blijdschap bovendien
En dank ik je dat ik meemaken mocht.
Ik hoor hoe anderen
Klagen over de ellende en de pijn
Hoe ze elkaar proberen
Tot de grond toe af te branden
Lezend in de verhalen hier
Voel ik me enerzijds blij
Anderzijds verdrietig dat zij
Hun verleden in ellende doen verzanden.
Je bent mijn ex,
Zoveel is zeker.
Een ander leven, leven we nu
Toch door kinderen in eeuwigheid verbonden.
Regen vervaagt soms
Mijn toch al troebele blik
Maar ik weet dat wij
Gedaan hebben wat we konden.
Traag glijden wolken
Door een oneindig blauwe lucht
De zon schijnt toch ook hier,
In dit oprecht gemeende gedicht!