Verlegen loop ik over straat,
voel alle ogen op mijn rug prikken.
Ja ik ben niet zo knap en dun als jullie,
zo onzeker en heb een gevoel alsof ik zo kan stikken.
Iedere dag sta ik weer met moeite op,
voel me zo lelijk en niemand vind mij leuk.
Ik heb geen vrienden en ben vaak alleen,
terwijl andere kinderen samen liggen in een deuk.
Weet niet goed hoe ik me gedragen moet,
en weet me ook geen raad.
Maar elke keer als ik iemand hoor praten of smoezen,
denk ik dat gaat over mij en dat ik ben het waard.
**Fictie.