Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
onmacht
je wilde me niet geloven
alles was mijn fout
je wilde me niet horen
en wuifde mijn woorden in de wind
maar nu het allemaal anders is
hoor ik de trots in je stem
maar waarom nu wel
nu ik je niet meer nodig heb
jij had alles nog voorkomen
de vernederingen en de pijn
alle pijnlijke woorden
die had jij voor kunnen zijn
maar je wilde niks horen
het lag niet aan hen
ik was te onzeker
maar jij wist de helft nog niet
alleen hun kant van het verhaal was wat je wist
de mijne deed er ook niet toe
de woorden dat ik niet deugde
heb je nooit gehoord
en toen ik het je vertelde
kon het zo niet zijn
want voor een leerling opkomen doe je niet
al heeft ze nog zo'n pijn
Reacties op dit gedicht
annemarie donker vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
hiljaa
:
Vrijdag, september 01, 2006 08:57
sterk droefverwoord!
knufleifs--hiljaa--
Over dit gedicht
Auteur:
annemarie donker
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
01 september 2006
Thema's:
[Verdriet]
[Eenzaamheid]