Ik vind je leuk,
maar zal niets ondernemen
Afwachtend blijf ik kijken,
zou je die blik menen?
ik hou je in de gaten
Je komt langzaam dichterbij,
staat plots vlakbij mij te praten
jouw arm raakt die van mij
Net iets langer dan normaal,
ik voel dat je het voelt
Zonder woorden denk ik,
dat ik begrijp wat je bedoelt
Steeds vaker loop je langs me,
onze ogen laten elkaar niet los
Je staat vlakbij te dansen,
jou zo bij me voelt zo goed
Je ontdekt een manier,
jouw vrienden kennen de mijne
Je praat met ze voor de sier,
want ik zie je heus wel seinen
Ineens stellen ze me voor,
daar staan we dan oog in oog
Je lacht nu lief naar me,
Vlinders stijgen omhoog
ik vind je zo leuk,
maar breng je in verwarring
Want nu ik weet dat je me leuk vindt,
vlucht ik m'n schulp weer in
Jij zoekt toenadering,
maar ik stoot je af
Ik durf nu niet meer,
want ik ben gewoon te laf
Te onzeker over mezelf,
om jou leuk te vinden
Te hard voor mezelf,
waardoor ik me niet kan binden
Waarom doe ik mezelf dit aan?
Zal dit ooit nog veranderen?
Ik ben m'n eigen vijand,
en daardoor vervreemd van anderen...